Galwanizacja polega na uszlachetnianiu przedmiotów metalowych poprzez nakładanie na nie cienkiej warstwy innego metalu za pomocą energii elektrycznej. Technologia galwaniczna umożliwia nakładanie powłok funkcjonalnych o grubości zaledwie kilku mikrometrów, a tym samym bardzo konkretne i efektywne wykorzystanie surowców.
Po pierwsze, obrabiany przedmiot jest zanurzany w kąpieli składającej się z roztworu soli metali (elektrolit) i podłączony do ujemnej elektrody źródła prądu stałego (katoda). Metal, który będzie osadzany (np. nikiel) również umieszcza się w kąpieli i podłącza do dodatniej elektrody źródła prądu stałego (anody). Prąd elektryczny rozpuszcza metal na biegunie dodatnim, który w ten sposób staje się jonami metalu. Te jony metalu są przyciągane do przedmiotu obrabianego przez biegun ujemny i osadzają się tam w postaci cienkiej powłoki metalowej.
W ten sposób przedmiot, który ma być uszlachetniony, jest równomiernie pokrywany ze wszystkich stron złotem, niklem, srebrem, miedzią lub innym metalem. Im dłużej przedmiot znajduje się w kąpieli i im wyższy prąd elektryczny, tym grubsza staje się warstwa metalu.