Basis HTML versie
juni.2012
trends in automation
18
-
19
D
e tijd dat het magazijn het hart
van de logistiek vormde, ligt
al heel wat decennia achter
ons en het terugdringen van
de levertijd is allang niet meer één van
de grootste prestaties die een toe-
leverancier zijn klant kan aanbieden. De
trend beweegt steeds meer in de richting
van maakketens, waarin de processen
van toeleverancier en maakindustrie
naadloos in elkaar grijpen. De samen-
werking tussen VMI en Festo laat zien
hoe logistieke samenwerking de basis
kan vormen voor een forse efficiëntieslag
in de productie.
TCO als basis voor kostenmodel
Logistiek Manager Hayo Jellema van VMI
gaat daar nader op in. “In ons logistieke
proces zijn een aantal elementen maat-
gevend”, zo vertelt hij. “Als uitgangspunt
hanteren we het QLTC-model, waarbij
je naar kwaliteit, levertijd, technologie
en integrale kosten kijkt. Daarbij is niet
zozeer de aanschafprijs van componen-
ten maatgevend, maar de Total Cost of
Ownership. In het kader daarvan hebben
we er al een tijd geleden voor gekozen
om onze focus te verleggen van losse
componenten naar stacks – subassem-
blies, om in de terminologie van Festo te
blijven.”
In feite boekt VMI daarmee een dubbel
voordeel. Om te beginnen elimineert deze
werkwijze de ‘storage time’ – de tijd dat
componenten renteloos in magazijnen
liggen te liggen. Maar daarnaast wordt
ook een forse besparing geboekt op
engineering time. Want in plaats van het
monteren van afzonderlijke componen-
ten, die vervolgens weer beslangd en
bedraad moeten worden, installeren de
technici van VMI complete, voorgeassem-
bleerde units op de machine.
Winst op doorlooptijd
Dat deze manier van samenwerken
vruchten afwerpt, is inmiddels duidelijk.
Jellema: “Als we gaan kijken naar één van
onze meest ingezette machines, de
MAXX, dan zie je dat daar in de loop van
de tijd een aanzienlijke winst is geboekt.
Toen we de machine pas hadden
ontwikkeld, was de doorlooptijd voor de
klant zo’n negen maanden, inmiddels is
deze teruggebracht naar 6 maanden. Die
tijdwinst is voor een heel groot deel te
danken aan het feit dat we meer en meer
met voorgeassembleerde stacks zijn gaan
werken.”